من از فاصله‏ای دور فریاد می‏زنم،

از صدها فرسخ تنهایی،

از گذشته‏ها و خاطره‏های بی‏نشان

جایی که تابوت خنده بر شانه‏های گریه به گورستان فراموشی می‏رود.

و سایه‏ی سکوت...

تمام دلم را پوشانده است...

دیشب دلم می گفت،صبح خواهی آمد،حتما!

صدای قدمهایت می‏آید.

با قدمهایت نفس می‏کشم.

((تو خواهی آمد))

این را نفسهایم می‏گویند!

تک تک سلول‏های ذهنم تو را صدا می‏زنند.

تو خواهی آمد.

من می‏دانم

که تو در راهی...

---------------------------------------------------------

پ.ن.1:پ.ن های زیر هیچ ربطی به مطلب بالا ندارند!

پ.ن.2:امروزه بعضی افراد دارند یک شیطانی‏هایی در پارسی‏بلاگ انجام می‏دهند که امیدوارم سرشان توی لوله‏‏‏ی بخاری برود و دیگر بیرون نیاید تا از دفعه ی بعد همچین اعمال مزخرفی انجام ندهند.

پ.ن.3:همگی با هم برای شفای مریضان دعا می‏کنیم!

پ.ن.4:از آبجی اسماء هم می‏خواهیم که خاطر خود را به خاطر این گونه افراد مشوش نکنند!

پ.ن.5:کلبه احزان هم به بنده گفته بودند که رنگ نوشته‏هامان را کمی روشن‏تر کنیم که متاسفانه ما اقدام به انجام این کار ننمودیم.

پ.ن.6: فکر کنم امروز روز دحو الارض هم بود.روزه گرفتین؟